About Time Ver.Thai
เป็นหนังที่โหมโปรโมตค่อนข้างหนัก และผมว่ามันเรียกแขกได้ดีพอตัวเลยล่ะ ทั้งหน้าหนัง ทิศทางที่สื่อออกไปทำให้เรารู้ว่าเราต้องเจอกับอะไรเมื่อตัดสินใจซื้อตั๋วแล้วเข้าไปนั่งดู นั่นคือ มันไม่ใช่หนังตลก แต่มันวางตัวว่าเป็นหนังที่ค่อนข้างดราม่าเล่นกับความรู้สึกคนดูค่อนข้างมาก
คำถามแรกๆที่มีการสร้างหนังเรื่องนี้คือ มันมีความเกี่ยวข้องกับหนังเรื่อง The Letter จดหมายรัก มากน้อยแค่ไหน( ไม่ใช่เรื่อง เดอะเลตเตอร์ เขียนเป็นส่งตายนะ มันไม่เหมือนกัน) ซึ่งเมื่อเข้าไปดูแล้วจะรู้ว่า จุดไหนที่หนังส่งต่อถึงกัน
ที่ผมจั่วหัวไว้ว่า Time Line เป็น About Time เว่อร์ชั่นไทยนั้น เพราะผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่เพราะ เจมส์จิ ของเราย้อนเวลาได้ แต่เพราะด้วยตัว leader มันมีความเป็นคนไร้เดียงสา ที่ได้ค้นพบโลกใบใหม่และพยายามจะปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงนั้นๆ ในขณะที่หนังก็ไม่ได้เน้นหนักไปที่ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวแบบเต็มรูปแบบนัก หนังยังมีช่องว่างให้กับความรักที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือสิ่งเล็กอย่างครอบครัวที่มีความสำคัญมากที่สุด
หนังใช้บริการจากนักแสดงได้ค่อนข้างเต็มที่ไม่ว่าจะเป็น เจมส์ จิรายุ, เต้ย จรินทร์พร, ป๊อก ปิยธิดา ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นตัวที่ทำให้หนังมีเสน่ห์ โดยเฉพาะฝ่ายหญิง ซึ่งอาจเป็นเพราะผมชื่นชอบ เต้ยและพี่ป๊อก เป็นการส่วนตัวด้วยกระมัง
นอกจากนั้นส่วนที่ช่วยให้หนังเรื่องนี้ดูสมูธ ลื่นไหลมากเป็นพิเศษคือการถ่ายภาพและจังหวะจะโคนในการเล่าเรื่องโดยใช้เพลงประกอบได้ถูกที่ ถูกเวลา ไม่ได้ดูยัดเยียดมากเกินไป รวมไปถึงบทสรุปของหนังที่อาจดูจงใจและค่อนข้างไปทางน้ำเน่า แต่ก็ยอมรับในความคิด จุดยืนของผู้กำกับ ถึงจะบอกว่าค่อนข้างจำเจ แต่ก็ใช้เรียกน้ำตาอย่างได้ผลในทุกครั้งไป
ที่ผมชอบมากคือไอเดียที่ว่า ความรัก มันอาจไม่มีตัวตน แต่เราสัมผัสมันได้ ในอดีต คนเราจะรักกันก็ใช้จดหมายเป็นตัวกลางในการส่งต่อความรัก แม้ในทุกวันนี้ การเขียนจดหมายรักถึงกันค่อนข้างเชยและคงไม่มีใครทำกันแล้ว แต่ผมชอบนะ ที่ได้เขียนจดหมายถึงกัน เพราะไม่เพียงแต่มันจะ permanent กว่า แต่เรายังได้สัมผัสถึงลายมือของคนคนนั้นด้วย ว่าเค้าตั้งใจ มากน้อยแค่ไหน แต่ในปัจจุบัน เรามีตัวกลางมากขึ้น ไม่เพียงแต่ตัวอักษร เรายังสมารถ record ไว้เป็นรูปแบบของภาพ เสียง วิดีโอ เก็บไว้ อดีต ส่งต่อ ถึง ปัจจุบัน แต่ความรักก็ยังคงเป็นความรัก มันมีความเป็นนิรันดร์ เมื่อใดก็ตามที่เราเปิดอ่านจดหมาย ข้อความ รูปภาพ ฟังเสียง ดูวิดีโอ จากคนที่เรารัก ความรัก ก็ยังคงปรากฏตัวขึ้นมาให้เราได้สัมผัสอยู่เสมอ
มาพูดกันถึงปมในหนังซึ่งก็มีมากมายซะเหลือเกิน และบ่อยครั้งมันทำให้เราเอาใจช่วยคนทำหนังว่าท้ายที่สุดแล้ว จะแกะปม เหล่านั้นได้หมดรึเปล่า ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของแม่-ลูก ความฝันของตัวละคร ความรักของตัวะครที่เป็นสมการไม่ลงตัว หากจะพูดกันจริงๆแล้ว หนังเก็บได้ดีทีเดียว และนั่นทำให้ตอนท้ายๆของหนังเกิดอิมแพคที่ค่อนข้างสูง มันไม่ใช่ว่าหนังพยายาม หรือดูจงใจ มันอาจไม่ใช่ความรักที่สมหวัง แต่เชื่อว่าดูจบแล้วมันก็ไม่ใช่ความรู้สึกสีเทา
ใช่ว่าหนังจะสมบูรณ์ เพอร์เฟคไร้จุดตำหนิรึก็ไม่ แต่หากคุณเลือกที่จะมองโดยใช้เจ้าที่อยู่ภายใต้หน้าอกข้างซ้ายแล้วคุณจะรู้สึกตกหลุมรักมัน หากใช้เจ้าตัวที่อยู่ใต้เส้นผมหนาๆลงไป อาจมีหงุดหงิด รำคาญใจอยู่บ้าง แต่ก็อย่างที่บอกเรื่องของความรัก ใช้หัวใจอย่าใช้สมอง พี่อ้อยแห่งคลับ friday เคยบอกเอาไว้
ใครที่คิดลังเลใจ ยังไงเกี่ยวกับหนังไทยเรื่องนี้ ผมคิดว่า คุณควรไปดูนะ อย่างน้อยๆ มันก็ไม่ใช่ความว่างเปล่าหรอก อ่อใครที่ต่อมน้ำตาค่อนข้างตื้น เตรียมอะไไปซับด้วยก็ดีนะ ถ้ามันมาแค่น้ำตายังพอไหวแต่น้ำมูกนี่ ต้องซับนะ อย่าให้มันไหล มันน่าเกลียด 555
----แล้วกระดาษก็ลอยละลิ่วไปกับสายลมท่ามกลางทะเลที่มืดมิด ที่มีเพียงน้ำทะเล และแสงดาว----
